Yousra Benfquih legt momenteel de laatste hand aan een doctoraat in de mensenrechten aan de Universiteit Antwerpen. Daarnaast is ze auteur, columnist, dichter en spoken word artiest. Ze won de txt-on-stage wedstrijd Naft voor Woord 2017, waarmee ze in de voetsporen treedt van eerdere laureaten als stadsdichters Maarten Inghels en Maud Vanhauwaert. Daarnaast werd ze als opkomend literair talent geselecteerd voor de schrijfresidentie van deBuren in Parijs. Recent haalde ze de shortlist van de Joost Zwagerman Essay-prijs. Haar columns verschijnen in De Standaard, De Morgen, en Knack, en maandelijks kan je haar brief aan De Held van de Week beluisteren op Radio 1. Met haar poëzie stond Yousra reeds op talrijke podia, gaande van de Roma tot de Bozar, en speelt ze steeds met het evenwicht tussen donker en licht, tussen humor en ernst, tussen ongemak en ontroering.
Dominique De Groen is schrijver, beeldend kunstenaar en medeoprichter van Marktcorruptie, een label voor DIY-uitgaves. Haar debuutbundel Shop Girl (het balanseer, 2017) werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee. In 2019 verscheen haar tweede bundel, Sticky Drama, en won ze de Frans Vogel Poëzieprijs. Ze publiceerde literaire teksten en essays in/op o.a. Samplekanon, Rekto:verso, De Internet Gids, COLLATERAL en Het Liegend Konijn. In 2019 was ze gastschrijver van tijdschrift nY. Momenteel werkt ze aan Corpus Britney, een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears – zie ook: https://www.vulpix91.be/
Free Trade Zone
Na het bezingen
van de lotgevallen
van katoenplant
zijderups
zandkorrel
pigment
zal ik
met de efficiënte bewegingspatronen
van het cyborglichaam
ritmisch
symmetrisch
kwantificeerbaar
een rivier van zout oversteken
de natte geesten afschudden
die aan mij kleven
ze offeren
aan de vrije handel
de productiemiddelen grijpen
en de dag tegemoet treden.
De machinezone
kent slechts één god
duikt
sneller dan haar schaduw
de abstractie in.
Mijn lichaam
glijdt ongehinderd
door gaten in de markt
een Free Trade Zone in en uit
en de Speciale Economische Zone
ontvangt mij
duty-free
maar ik verberg
nog steeds iets:
een dood lichaam
het mijne.
De modderige stroom
voert lichamen vol arbeid
naar de betaalzone
naar de gaten
in een gecomprimeerde stad.
Ik lig neer
voel alles over me heen lopen
droom over de zachtste fijnste groenste stof
kots alles uit: $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
Ik sta middenin iedere zone
knipperend tegen het licht
van een opkomende zon.
Dominique De Groen, ‘Free Trade Zone’, uit: SHOP GIRL, Aalst: Het balanseer, 2017, p. 41-45.
Joke Kaviaar is dichteres en schrijft naast poëzie ook songteksten, verhalen en artikelen, vooral in het Nederlands maar ook in het Engels. Ze maakt ook pentekeningen en is activiste. In december 2016 bracht uitgeverij Troje van haar een verzamelbundel uit getiteld ‘Vuile Wapens Schone Handen’, met gedichten en tekeningen. Als performer is Joke Kaviaar niet onverdienstelijk. In januari won ze nog een poetry slam in Wormerveer. Samen met Peter Storm vormt ze ‘Your Local Pirates’, ‘een stel zingende rebellen’ die spelen waar het maar kan ‘om de atmosfeer nog opstandiger te maken dan die al is’. Your Local Pirates bracht in december 2019 een CD uit met de titel ‘A Fair Warning’ en tourt daarmee op het moment rond. Zie ook: https://jokekaviaar.nl/
ZOUT
Mijn traan slaat een rimpel in een oceaan
De oceaan zegt er niets van
Een vlakke glimlach
Dat is alles
Mijn peddels maken meer golven
Dus spetter ik
De oceaan trekt een grimas
van schuim op haar lippen
Zeg mens!
Is ‘t met het huilen gedaan?
Van zo weinig traan
maak ik geen kristallen
‘t Is uit met ‘t leed op aarde zeker?
Nee
Zeg ik
De tranen zijn opgeraakt en dit
was mijn laatste exemplaar
Het is sinds dit
dat de oceaan
mijn bootje steeds weer
omver wil werpen
Gedicht uit de bundel ‘Vuile Wapens Schone Handen’.
Maartje Smits is dichter in beeld en taal. In 2017 verscheen haar tweede bundel Hoe ik een bos begon in mijn badkamer bij uitgever De Harmonie. Ze is docent aan de Gerrit Rietveld Academie en ArtEZ. Daarnaast is ze hobby-imker in Amsterdam-Noord.
verleid door handzame varens in de supermarkt
tuinloze wezens zoals ik amper dorst maar
IKEA GROEN IS GOED
de varen bleek geen varen
een vrouw keek vrij en schoon van verpakking
ze ademde Luchtzuiverende Plantenmix®
getest door NASA en TNO
thuis hoorde ik
bomen praten ondergronds
over het weer
veranderde klimaat ze ruilen
schimmels met superpowers
storten kalmerende mineralen
op een huishoudrekening
één boom bestaat amper
één varen mag geen varen heten
ik kocht een tweede
een derde
ik kocht het hele laatste treetje
mix
tot de vulploegmodewerker mij vermaande
in Suriname moet je vechten tegen de natuur
anders neemt ze alles over
eerst je tuin dan je huis je
bed je douchegordijn
maar bossen groeien tegenwoordig binnen
de lijntjes statische paddenstoelen langs de weg
is overwoekeren in Nederland nog wel een woord
hoe had ik me ooit van planten
durven onderscheiden
waar begon de mix en ik
zag mijn nauwelijksvarens vereenzamen
op de vensterbank
naast elkaar in kunststof aardewerk
waar alles op afketst
wortels die dwanggedachten ingroeien
mijn plantenmix huilde onder de douche
waar ik hun weke onderlijven ontpotte en begroef
in de uitgeknipte aarde
daarna droeg ik het overige
kamergroen naar boven
Michael Tedja (1971) is schrijver, dichter, schilder en curator. Hij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut en schreef meerdere romans en gedichtenbundels, zoals A.U.T.O.B.I.O.G.R.A.F.I.E. (2003), De aquaholist (2005), Hosselen (2009), Tot hier en verder (2013) en Regen (2015). In 2018 verscheen Briljante man. Deze roman is een ‘tekstcollage’ die springt door de tijd en de ruimte met een mix van proza, poëzie en beschouwing over kunst, literatuur, politiek, filosofie en cultuurverschillen tussen Nederland en Suriname. Tedja publiceert verder regelmatig gedichten, essays, proza en tekeningen in De Gids, Absint, Samplekanon, nY, Revisor, Hollands Maandblad, De Volkskrant, Metropolis M en Caraïbisch Uitzicht. Ook cureert hij een beeld en taalrubriek voor de Poëziekrant. Hij is jurylid van de P.C. Hooft-prijs 2021 voor poëzie.
Het oorgat op laten rekken en zwarte streepjes in de bast
In de stam zit een ring van chirurgisch staal.
Dat de stalen ring een lelijk ding is.
Schoonheid, oprekbaar begrip.
Een controlefreak die in zijn geluk voorziet
zingt noten de kamer in.
Lijder van de aardappelen en het vlees
ligt op een begraafplaats.
Er is licht om de vormen van elkaar te onderscheiden.
Ballen worden rubberen ogen,
net draaiende objecten.
Cirkels zijn gesloten.
Er is een grote norse neger neergedaald.
We will make you the king of the jungle
as long as you are humble.
Hij lacht ze uit, de kostuummannetjes
uit de zeventiende eeuw.
Langs het raam vliegt een metalen vogel.
Gespleten is onzeker:de rest onmenselijk.
Bekijk de roos, klem haar tussen vleugels.
Aanschouw een neus die bomen plant.
Het zwijn dat parels gooit is op de weg gaan lopen.
Het helwitte licht straalt een ruïne.
Deconstructiebeeld. Corps.
Vervuiling in opperste staat.
De vagina van Eva (Braun).
Nu hyperenergie toelacht.
Dat wat vlees was. Geweest.
De stuiterende oogballen.
Skippyballen loslaten in een verduisterde volière
op het snijvlak van beweging en orde.
Als een krokodil tot leven komt zingt de huilende wolvin.
De zwaartekracht, een opwaartse spiraal.
Een elliptische baan spuugt warm en koud water
dat langs de elementen z’n weg vindt.
De sleutel maakt de koppeling tussen de zintuigen.
Een magische figuur,
het dier heeft een mens getekend,
zingt gedifferentieerd het woord mooi lelijk.
Volmaaktheid is imperfect.
Imperfectie is perfect.
Die verdelgt door te spelen,
dichten, schilderen en schrijven.
Iedereen neokolonialist.
Pasfoto’s, rekenmachines
en schoenen in het lichaam.
Met militaire precisie breekt de geweldspiraal.
Verplaatsingen.
Vormen van afweer.
Transformaties.
Totdat niets gewoon meer is.
Nico van Apeldoorn (1948). Dichter, activist, tekstschrijver, redacteur, provo, platenproducent, kroegbaas. Was in de vroege jaren ’80 een drijvende kracht achter de anarchistische pamflettenreeks Gramschap. Publiceerde in controversiële bladen als Image, Bluf!, Ravage en De As. Liever dan ze te laten drukken leest hij zijn gedichten op festivals of bij manifestaties, begeleid door muziek. Schreef songteksten voor punkgroepen als The Ex en Door Mekaar, maar ook de hits Je Loog Tegen Mij en Hee Amsterdam. Publiceerde de bundels Het Woord aan Nico van Apeldoorn (Maldoror, 1993), Lotgenoten (Troje, 2015) en Agitprop (Troje, 2015). In 2016 verscheen Je Loog Tegen Mij (Troje), een keuze uit zijn liedteksten.
ALS JE JE OGEN SLUIT ZIE JE NIETS
in het licht van felle schijnwerpers
dansen dwaze democraten
schijnwerpende passen
van een ritueel patroon
deskundige demagogen
dragen droomwerelden aan
zonder scherpe schaduwen
het lijkt net echt
dagelijks doorgezakt in de
centraal verwarmde ligstoel
is hun realiteit bijna leefbaar
slechts geplaagd door roos,
haaruitval, nare luchtjes op de w.c.
en de niet-gemaakte promotie
is hun realiteit bijna leefbaar
maar in de ooghoeken schemert iets
onrustige bewegingen in de schaduwen
de schijnwerpers doen je ogen pijn
als je je ogen sluit zie je
niets
als je je ogen sluit zie je niets
zie je niet:
in het oranje-grauwe ochtendlicht van de
natriumlampen
de vw-busjes met
besnorde mannen
op weg naar de stof en as brakende
hoogovens
de slavendrijvers in hun mercedessen
de eenzaam hoestende dood van
de afgeschreven slaaf
als je je ogen sluit zie je niets
zie je niet:
in het oogschrijnende licht
van de verkilde cel
de bloedende arrestanten
op het gladde galmende beton
de wachtmeesters lachend aan hun balie
de eenzame koude dood van
de opstandeling
als je je ogen sluit zie je niets
zie je niet
de allerdagelijkse werkelijkheid
buiten de schijnwerpers.